Limon Desenli Yazlık Elbise ve 52 Haftada Baskı 27. Hafta

Dikilip fotoğraflanamayan bir elbise bir blog yazarı için inanılmaz bir rahatsızlık konusu, biliyorum yaşadım.

Bu elbise aylarca biçilmeyi, haftalarca dikilmeyi ve üzerine bir o kadar da ütülenip giyilmeyi bekledi.

Model arayışına girdiğimde hep şöyle şık şeyler aklımı kurcalasa da en sonunda salaş ve rahat bu model gönlümü çeldi. Aşağıdaki fotoğrafta Rachel üzerinde gördüğünüz şık giysi aslında Kate Spade New York tarafından geçmiş sezonlarda yapılmış bir etek bluz ve bluzun arkası kollarda kullanılan sarı kumaştan yapılmış aslında günlük bir giysi ve tamamen bloggerın kullanım şekli ile havalı bir elbiseye dönüşmüş ancak benim istediğim havalı görünmek değil rahat etmek.

Kalıp Burda Dergisi Temmuz 2015 Sayısı 115 numaralı model. Yukarıdaki ikilinin bir elbisede birleşmiş ve ben olmuş hali.

Kalıbı kullanırken kendi bedeninizde biçmenizi salık verebilirim zira ben salaş gürüntüyü abartmak adına bir beden büyük biçtim ve elbisenin bu havasını sevdim birbirimizden ayrı hareket edebiliyoruz üzerime yapışmıyor. Ancak cepler bana göre çok aşağıda kaldı aslında elbiseye bambaşka bir hava katan ceplerini kullanma şansım olabilmesi için ya yukarıya almalıyım ya da tamamen iptal etmeliyim.

Aynı zamanda bir 52 Haftada Baskı projesi zira kolları için düz limon sarısı bir kumaş bulamayınca kumaş boyası alıp kumaşı boyadım. Ancak kumaşı boya içinde çok az bekletmeme rağmen limondan ziyade güneş sarısı oldu. Renk solsun diye uzun süre duru su içinde beklettim sonuçta tam istediğim renge ulaşamadım ama yinede kumaş içindeki desenlerde kullanılan bir tık daha koyu olan sarıya ulaştım.

Kolay bir model yakayı pervaz ile çevirdim.

Kelebek kol diye bahsedilen kol aslında sanırım iki kat biçilmesi gereken bir kol ancak kumaşa kalıp yerleşimini verdikleri resimde o ayrıntıyı atladıkları için tek kat biçtim ya da onlar kol ucunu nasıl olsa kıvırmayı akıl edeceğimizi düşündükleri için tek kat biçiliyor da o ayrıntıdan bahsetmiyorlar velhasıl bu denli basit bir elbisede bir an durup düşünmeme neden oldular halbuki ben böyle bir elbiseyi dikerken modelin basitliğinden dolayı bir çırpıda iş çıkarırım sanmıştım. Kol altlarını biye ile temizledim. Dediğim gibi bu kısımda Burda Dergisi anlatımı çok işime yaramadı açıkcası ama başına oturduğunuzda sabah dikip akşam gezmeye giderken giyebileceğiniz bir yaz elbisesi.

En sonunda Cumartesi günü giyip fotoğraflama şansım oldu çok sayıda mekan gezdik ve Kocakişisi giysi fotoğraflama konusunda daha bir iyi oldu sanki içlerinden seçim yapmakta oldukça zorlandım ve tüm bu bekleyişe değdi gibi.

 

Dwarflar Aşkına Pazenlere Fısıldadım Yine

Pazen…
Pazenlere Fısıldayan Kadın olmak istedim demiştim daha önce bir de Pazenlerin Efendisi durumu var Orta Dünya aşkından.

Ve aslında ne Elfleri ne Hobbitleri en çok Cüceleri sevdim ben hele Meşekalkan…
Uzun süre Elf elbiseleri, etekleri, bluzları ürettim ama içimde hep bir burukluk Cücelere haksızlık yapıyorum diye sonra deri kemer eteğim ve deri detaylı pazen eteğimle durumu biraz toparladım.
Madenci ve zanaatkar olan bu ırkın inatçılığı, yılmazlığı ve onurlarına düşkünlüğü belki onları sevme nedenim.

Ve sanırım madenciliklerinden dolayıdır ki bir elbise ya da feminen çizgilerde başka bir giysi nedense beynimde uyuşmuyor Dwarflarla.
Aslına bakarsan ben bolerolarıda sevmem ama bunun modeli ilginç gelmişti dergide ilk gördüğümde model Burda Pratik Dikiş 2014/3 2A ve eğer dergideki yumuşak kumaşların aksine pazenle denenirse…

Ben kepçeyi ele geçirdim Thorin, Yalnız Dağa doğru yol alabiliriz.

Aranızda Toma kullanmayı bilen var mı? diyen gençler yazıyı hazırlarken sizi hatırladım da selam olsun hepinize…
Ve Sevda insan etkinlik annesi olup tek parça ile etkinliğe katılınca fena utanıyormuş ama yırtık omuz kapsülüm, tendinitim ve evden dolayısıyla da makinem ve pazenlerimden çok uzaklarda olmam affettirir sanırım beni bu yazıyı da telefonumdan wi-fi alanı oluşturup netbookumu bağlayıp hazırladığımı söyliyeyim de sanki aman aman bir şeymiş gibi etkili olur belki diye umutlanayım.

Ve son olarak kalıbı denemek isteyenler ben etek ucundan 6 cm kadar uzattım.

Marin Elbise

Bu benim neredeyse 20 yıldır ilk bayramlığım. 19 Mayıs günü kendime bir bayramlık hediye etmek istedim ama bu istek 18 Mayıs günü gece yarısına çok yakın bir saatte doğdu içime, bir de sahil kenarında yaşayıpta marin temalı giysi giymeyeni dövüyorlar mış, diktim, giydim. Yalnız gece 02:30 civarı bir kumaş hem penye hem çizgili ise bulaşmayın ona sonra dediydi dersiniz ona göre.

Elbise çok basit bir uzun etek ve bir askılı tişörtü direk kumaşın üzerine yatırıp çizgiler bir birine denk gelecek şekilde iğneleyip biçip diktim. Şerit şerit kestiğim kumaşı saç örgüsü yaparak bir de kemer yaptım ki sanki kesin buna ihtiyacı vardı bu elbisenin.

Elbiseyi tamamlayan kırmızı deri bileklik ve keten çantayı merak edenler olacaktır ya da ben şimdiden dikkatinizi çekeyim de merak edin 🙂 çok yakında onlarda blogda.

 

Hafta Sonu Biz

Uzun süredir gezi yazısı yazmıyorum size bu arada gezilmiş ve yazılmamış bir sürü yer birikti yakınlarda yazabilirmiyim bilmiyorum. Yurdum dizilerini bile bölüm sayısı ve baydırıcı hikayesi ile sollayacak olan fıtık mevzum nedeniyle bir hastaneye yatma öyküm gelişebilir önümüzdeki günlerde. Gezmeyi çok seven ben, yolları çok seven, arabanın içinde neşe katsayısı katlananda katlanan saatlerin nasıl geçtiğini anlamayan ben gece oldu mu evde yatmak isterim, anlamsız bir biçimde defalarca buzdolabını açıp bakabilmek patiklerimle terliksiz ortalıkta dolaşabilmek isterim. Mesele tüm bunlar değil de gece oldumu evin tüm halkı evde olsun isterim ev halkından kilometrelerce uzakta günlerce kalma fikri pek benim hoşlanabileceğim bir fikir değil. Yazı amacından sapmaya başlasada fotoğraflardan bir tanesi olsun gündüz saçmalamalarımı okumanızı mazur gösterebilir belki, Ağustos ayında randevulaştığımız doktorum gündüz fizik tedavimi alacağımı sonrasında yatağımdan kalkmadan hastane odamda tv kumandam elimde uzanacağımı söylemişti ama yapamam okur inan tahammül edemem. Günde bir iki saat tv izlenen o da sadece ve sadece ya anne baba tarafından seçilmiş bir animasyon ya da belgesel olan bir evde yaşayan ben yaklaşık olarak 23 saatimi geçireceğim o odada tv karşısında çıldırırım inan olsun çıldırırım. Denedim çünkü hastayım diye işe gitmediğim günlerden bir gün battaniyeyi çekip üstüme aldım elime kumandayıda birinci saat dolmadan çıldırmanın eşiğine geldim. İşte bu sebepten ne zamandır okumak istediğim bir kaç kitabı sipariş verdim ve bu hafta sonu kargodan gelen koliyi heyecanla açtım kitapları okşadım da okşadım.

Sonra güzel bir geziye çıktık biz yine Antik Tiyatro, Akça Germe, Büyük Çakıl bir sürü yer sığdırdık minicik zamana bir sürü yeni arkadaş. Hayvan dostlarımızı sev okur, biz sevince sevebiliyor çünkü bize emanet edilen küçük insanlar. Gördüğünü işliyor çünkü onlar söyleneni değil. Fare görünce attığım istemsiz çığlığın arkasına anında kendime gelip ayyyyyy ne şiriiiiiin demeseydim şimdi nice olurdu küçük adamımın hali.

Sen sevince O’da seviyor ve gidilen her yere içinde sevgiyide taşıyor. Sokak hayvanlarından korkma okur ve ısırır mı deme? İnan onlar sevgiyi bizden daha iyi hissediyor ve ya hastalık deme ne olur çağdaş insan dediğimiz bizler evcileştirdiğimiz hayvanları şunun şurasında kaç yıldır aşılatıyoruz ve insan oğlu kaç yıldır hayvan dostlarla yaşıyor ve çocuklar kaç yıldır onlarla boğuşuyor oynuyor?

Evdekiler zaten meleğimin kanatları altında kızmak bile mümkün değil onlara ve onlar Efekan’a göre üçüzler, bu karede üçüzlerden ikisini görsende.

Siz burada ne görüyorsunuz bilmem ama beni höykürerek ağlatabilir bu kare, çocukların hayal gücünün köreltilmediği bir dünya istiyorum çok mu sence bu?

Doğayı sev yeşili koru sana sunulanları fark et ve paketlenmiş üç yaprağa onca parayı verme kendin topla çarkın dişlilerine kürdanda olsa sok ki belki bir gün kırılır umudu hep yaşasın.

Gezi bunun neresinde deme gördüğün üç beş fotoğraf kaşın dört ayrı köşesinden kilometrelerce mesafeden sadece bu kez ayrıntılardı resimlenen.Başka rotalarda buluşmak üzere.

Hadi kal şimdi sağlıcakla sayın okur kahve eşliğinde dinlemen için.

 

Mavi

Büyük Okyanus kıyılarında Shuntaro Tanikawa tarafından yazılan, Ege Denizi kıyılarında Yukari Yasuda Yılmaz tarafından çevrilen Mavi, Akdeniz kıyılarında Ornitorenk tarafından okundu bu gün.

Mavi benim için çok ilgi çekici çünkü şiir bir başka dile çevrildiğinde aynı ses aynı melodiyi veremiyor. Kitap çevrilmeden öncede bu endişe yaşanmış ve kitapta sunulan şiirlerin orijinal dildeki ses uyumunu aktarmak üzere Türkçe çeviri ile birlikte Japonca orijinaline de yer verilmiş. Japonca bilmeyen okurların özgün dildeki ses uyumunu duyabilmesi içinde Japonca dizelerin altlarına Japonca telaffuzlar Türkçe alfabe ile yazılmış.

Japonya İzmir Kültürler Arası Dostluk Derneğinin ücretsiz olarak dağıttığı bu yayın Türkiye-Japonya arasındaki kültür alışverişi sağladığı gibi  Türkçe-Japonca kaynak literatürüne de katkıda bulunuyor. Sizde kitaba ücretsiz olarak sahip olmak isterseniz ve İzmir’de yaşıyorsanız derneğe uğrayıp kitabı edinebilir ya da bilgi@jikad.org.tr adresine ulaşarak adres bilgilerinizi vermeniz durumunda kargo ödemeli olarak Mavi’ye sahip olabilirsiniz. Yukari Yasuda’nın alçak gönüllülükle imzaladığı kitabım çizimi gibi görür görmez gülümsememi sağladı. Emeği geçen herkesin eline sağlık, teşekkürler Jikad

Kukuleta, Kukuleta Bacaksız

Ornitorenk Handmade klasiği elf elbise. Nicedir bu elbiselerden paylaşmamıştım blogda bu kez 44 beden o yüzden fotomodelik görevi kazulete düştü.

Çok Bohemiz Çok

Burda Dergisi Haziran 2013 sayısından bir giysi ile karşınızdayım. Dergide kalıp elbisede askıların ortadan tek bantla birleştirilmesi tişörtte ise iki ayrı bantla yanlardan birleştirilmesi sonucu iki farklı model şeklinde kullanılmıştı.  Bu elbiseyi kendindik.com İrem daha önce dikmişti hatta dergide önerilen askılarda hoş bir değişiklik yapmış ve dergide dikkatimi çekmeyen modelin benim için cazip hale gelmesini sağlamıştı. Bende askıları aynı modeli uygulayarak kulandım.

Ancak onun dışında modelde bende bazı değişiklikler yaptım bakalım benim yorumumu nasıl bulacaksınız.

Elbise normalde aşağıya doğru dümdüz inerken ben beline lastik mi dikmişim ne? Birde bambaşka bir giysiye ait suni deri tüylü kemer mi bağlamışım beline?

Aaaaa meğerse elbise değil iki parçamıymış bu giysi? Eeeee peki nasıl olmuş bu?

Nasıl mı olmuş? Ornitorenk iki yanı kahverengi güzelim kumaşını almış eline bakmış kumaşın eni onun boyundan uzun kahverengi kısım ya etek ucunda olacak ya omuzlarda bir öyle tutmuş üzerine bir böyle etek ucunda daha güzel görünmüş gözüne sermiş kumaşı yerleştirmiş kalıbı. Bu o kadar kolay olmamış tabi ön kısımdaki dikişin olduğu yer öyle bir hesaplanacak ki dikiş bittiğinde desen hiç kesintisiz devam edecek ve dikiş belli olmayacak yanlarda da desen bütünlüğü yine korunacak oflaya puflaya dinlene dinlene neredeyse yarım saatten uzun sürede yapmış biçme işini. sonra dergide verilen adımlarla başlamış dikmeye elbiseyi ve bir prova yapmak istemiş şöyle bir giymiş o da ne elbise öyle uzun ki etek ucundaki kahverengi gidiyor ama Ornitorenk’ e göre kumaşa havasını bu kahverengi kısım veriyor vazgeçmek mümkün değil yani kahverengiden. Ne yapsam ne etsem derken aklına çılgın bir fikir geliyor olur mu olur alıyor eline makası elbiseyi ortadan ikiye ayırıveriyor. Evet evet aynen böyle yaptım Elbiseyi ortadan ikiye ayırdım hemen etek kısmının üst kısmına bir tünel hazırlayıp lastik taktım ve lastikli bir eteğe sahip oldum. Ben işin bu kısmında hazırladığım tünelin içe gelecek kısmına bir ilik evi açarım ve lastiği buradan geçiririm ileride daraltma ya da genişletme gerekirse dikiş sökmeme hiç gerek kalmaz ilik evinden lastiği çekiveririm sizede tavsiye ederi.

Etek tamam ama tişört elbette olması gerekenden daha kısaydı bende kumaştan artan parçaların kahverengi kısmını kesip dikiverdim etek ucuna tabi tüm dikiş yerlerini bire bir denk getirmek önemli.

Böylece istersem tek tek kullanabileceğim istersem de tişörtün ucunu eteğin içine sokup küçük bir hileyle elbise haline getirebileceğim cicilerim oldu.

Kumaştan kalan parçalarıda ziyan etmeye gönlüm razı olmadı bonus birde şu şortu diktim.

Şimdi evde bu kumaştan minik bir iki parça var saç bandı bilemedin defter kabı bir şey yaparım ki  ben ondan.

Çekimler boyu beni bir dakika olsun yalnız bırakmayan ve varlığı ile fotoğraflarımı güzelleştiren Zeytin Hanımdan hepinize sevgiler.

Hobbitler Küsmüş mü, Cüceler Boynun Bükmüş mü?

Hobbitler ve Cüceler küsmüş onlara giysi dikmiyormuşum diye. Küsmeyin kıymetlilerimssssss sizede dikeceğim yakında.

Etek Sarı Sen Etekten Sarısan, Sarı

Yürüyüş Yapalım mı?

Havalar ısındı ornitorenk bağlasan yerinde durmaz kışın kış uykusuna yatan bünye yazın kurtlanır eee bebe zaten doğuştan kurtlu. Bizde gezi rotaları çocuğa göre düzenlenmez çünkü zaten çocuk afedersin bin kaplan gücünde dünya üzerindeki tek korkusu kendi ifadesiyle tatlandırıcılı katkı maddeli gıdalar ve onları yiyerek yaşlanmak. Amerikalı kötü insanların yaptığı cipslerden hele iki üç tek yesin vicdan azabından uykulara dalamaz ama paraşütle atlamak için her yaz benimle tartışırda tartışır. Atlat kurtul ama öyle değil ki elin adamı çocuk kaç yıldır atlıycam da atlıycam anasının başının etini yiyor demezde kadındaki psikopatlığa bak beş yaşındaki bebeyi uçurumdan atıverdi der. Allahtan izlediği belgesellerde bungee jumping’ e rastlamadı henüz gerçi son zamanlarda Antik Uzaylılar Belgeseline takıldı kaldı ondan ama korkuyorum bu belgeselciler Pentecost Adalarındaki bu atlama törenlerini bir şekilde uzaylılara bağlamayı başarırsa ondan da haberdar olur (anam ben ne dedim bu adamlara konu gerek tez gerek zaten eşeğin aklına karpuz kabuğu düşürülür mü?)

İşte böyleyken böyle bebe kurtlu ana baba daha kurtlu olunca aman çocukla gitmeyin denilen her yere gidilir bir şekilde. Hani sonuçta gidilen rotalar pek mi zor çıkar yok anam babam neredeee hoplaya zıplaya gidilen yolar işte. Hafta sonu böyle bir Antik Likya Yolu rotasını yürüdük Limanağzı çoğunlukla tek gidiş yolu denizden miş gibi lanse edilen aksine yürüyerekte ulaşılabilecek güzel bir liman yaklaşık 5 kilometrelik rota boyunca toprak yol, makiler, dik inişler her şey var. Başlayalım mı fotoğraflara 🙂

Büyükçakıl mahallesinde arabamızı bıraktıktan sonra düşüyoruz yollara (ultra pembe pantolonumu fark ettiniz değil mi vallahi tamamen benim insiyatifim dışında koca kişisi tarafından bana alınmış iki pembe pantolondan biri diğeri daha bir barby, daha bir ornitorenk savar ama ne yapalım).

Yolu bilmesekte kaybolma korkusu yok Likya Yolunun işaretleri bize kılavuz üstelik ultra maceracı kaşif Efekan için bunları bulmak ayrı bir keyif.

Arnavut kaldırımından toprak yola ardından patikaya dönüşen yolda ilerlemeye devam.

Adım başı bir sürpriz.

Makiler bodur bitkilerdi hani ya onlar sandığımız kadar bodur değil ya da ben ciddi anlamda bodurum.

Hedef göründü.

Bizim evler kibrit kutusu gibi üst üste olsa da Likyalıların mezarları bile estetik mezarları bile manzaralı.

Tırmandığımız yeter birde inişe geçmek gerek.

İniş dediğim uçurum tek kare fotoğrafa sığdırmak mümkün değil yüksekliği çooook yüksek diyeyim siz anlayıverin. İnişe yardımcı olsun diye duvara devasa çivilerle halatlar tutturulmuş kırpığa sorsan bunda ne var ki.

İşte bir sürpriz daha kaya mezarları.

Kaş çok geride kaldı.

Bence etabın en tehlikeli kısmı toprak yol ben hep böyle yerlerde düşmüşümdür 🙂

Veeeeeee Limanağzı’nda deniz sezonunu açan Efekan.

Teknecilerin tekneyle dönün çocuğa bari acıyın sözlerini kulak ardı ediyoruz çünkü dönüş için yapılmış planlarımız var biran önce yola çıkmak gerek hava kararmadan yürünecek 5 km bizi bekliyor.

Uçurumdaki ipler artistik jimnastik hareketlerini sergilemek için de kullanılabiliyor.

İnerken gözümüze kestirdiğimiz kaçak temel olduğunu düşündüğüm bir yapı üzerinde ateşimizi yakıyoruz ki etrafa alevler sıçramasın. Mangal kültürü babadan oğula aktarılan bir erkeksel mevzuu.

Ornitorenkler yemekten sonra daha bir keyifli oluyorlar bunu sizinle paylaşmışmıydım.

Artık toprak yola geri döndüğümüze göre acele etmeye gerek yok yavaştan alabiliriz.

Ve günü denizden batırıp güzel bir günü noktalayabiliriz.

Ama daha bitmediiiiii. Arabaya binip eve giderken bunca yıldır buradayız geziyoruz türlü türlü bitki görüyoruz da hiç peygamber çiçeği görmedik diye düşündüm ve peygamber çiçeğini özlediğimi fark ettim peki  ne oldu? Kaş’a varır varmaz hiç beklemediğim bir yerde karşıma çıktı. Güzel sürprizler hep sizinle olsun 🙂