Kırmızı Plise Elbise

Ben küçükken Akşam Sanat Okulu Giyim Bölümü mezunu annem dikerdi giysilerimi. Kate Middleton bile o kadar çok dantel, şifon ve fırfır görmemiştir hayatında. Saçlarım sık sık bigudilerle sarılırdı, henüz çocuklara oje ve ruj sürmek istismar sayılmıyor ilginci bizim de dengelerimizi kaydırmıyordu. Bir Shirley Temple edasında koşturuyordum tozlu sokaklarda kabarık etekli elbiselerim ve el örgüsü kemik rengi dantel hırkam ile. Etolüm vardı benim be ne diyorsun sen.

İlk gençlik yıllarımda her tanıdığın düğününe bir elbise dikilir oldu en abiyesinden, hal böyle olunca ileri ki yaşlarda aklınıza gelebilecek en düz elbiseleri giyme eğilimi başladı bende.

Düğünümde gelinlikçi ile uzun kavgalarımız sonucu dümdüz bir elbise ile o atölyeden çıkarmayacağını kesin bir dille bildirip gelinliğimde dantel kullanmaya ikna etti ama altına düğün salonundaki tüm çocukları soksan saklayabilecek kabarıklıktaki piremses eteğine asla, hem zaten kocakişisi ve kardeşim tarlatan diyemiyordu da zaten.

 Neydi o, neydi?

Şarlatan.

Hah şarlatan.

İlk görümcelik deneyimimi yaşarken pantolon ceket bir takım giymiştim, evin tek kadını olmamdan mütevellit de aile fotoğrafı çekilirken mafya ailesi gibi bir imaj vermiştik. İkinci görümcelik deneyimim şık bir kokteyl elbisesi ile kazasız belasız atlatıldı.

Demem o ki parlaklı, şıkır şıkır, bombastik giysilere çocukken öyle doydum ki şimdi zinhar olmuyor.

Ama kumaş ise söz konusu insan bazen kendine engel olamıyor alıyor işte en parlağından. Kırmızı dersen akan sular zaten duruyor. Hayır en sevdiğin renk mi desen değil ama elimin en çok gittiği renk.

 Spagetti askılı slip elbiseler bir iki yıldır en sevdiğim elbise modellerinden, ben tişört üzeri giyiyorum, kazak üzerine de giyeceğim de kazaklık ortamım yok.

İki kalıp kullanıyorum bu elbiseleri dikmek için ikisinden de ziyadesiyle memnunum ama kalıbı bire bir uygulamıyor mutlaka milyon değişiklik yapıyorum onu da belirteyim. Kalıplardan biri 2014 Ekim 118 numaralı crop top üst kalıbı, diğeri ise 2011 Mayıs 110 numaralı elbise kalıbı siz bu tarz herhangi bir kalıbı da kullanabilirsiniz yani.

 

 

Yalnız pilise bir kumaş dikmekse benim gibi niyetiniz pileleri teyelle kapatacaksınız tembellik yapmaya kalkmayın kumaş ziyan olur eliniz böğrünüzde kala kalırsınız ve ben de karışmam.

Bu elbiseyi dikerken öndeki V yakanın daha da bir açığını yaptım arkaya ve spagetti askıları iki tane çalışıp arkada çaprazladım.

Beyaz tişörtümün üzerine geçirdiğim elbisemin altına zımbalı botları yakıştırdım ben siz isterseniz stiletto giyin ben almayayım ama, çoraplarım ise incili, incilerini de ben diktim o detayı da atlamayın.

İşlemeli Tül Kumaştan Elbiseyi Ornitorenk Dikerse Böyle Diker ;)

İtiraf edelim işlemeli tül kumaşlar hepimizin bayıldığı kumaşlardan, ama şöyle bir durum da var ki çoğumuzun tarzı değil.

Ya da benim değil.

Ya da değildi.

Nasıl ki pazen kumaşla modern çizgiler dikmek hoşuma gidiyorsa feminen kumaşlarla da maskülen ve net çizgileri seviyorum.

Elbise için Burda dergisinden düz bir bluz kalıbı kullandım ama kalıp bilgisi tamamen aklımdan çıktı, zaten tişörtünüzü kumaş üzerine yatırıp biçebileceğiniz cinsten düz bir model. Elbiseyi tamamen overlok ile diktim. Etek, kol ve yakayı baby overlok ile temizledim ve kumaştan kestiğim yaprak ve çiçek işlemeli parçaları elde yakaya monte ettim. İçine daha önce diktiğim kalın askılı siyah bir elbisemi giydim. Zımbalı botlar, soket çoraplar da işin içine girince benim tarzım oldu.

Başka bir zaman jean pantolon ile de denemek istiyorum bu elbiseyi.

Elbisem hakkında ve işlemeli tül elbiseler hakkında siz ne düşünüyorsunuz? Giyer miydiniz ya da nasıl kombinlerdiniz?

Viktoryen Kollu Elbise

Bu kalıbı daha önce de denemiş ve çok sevmiştim, Burda Dergisi 2013 Ağustos 133 numaralı model. Roba detaylı elbiseleri hep çok sevmişimdir zaten.

Kullandığım kumaşlardan biri keten biri fisto. Keten olan nereden baksan altı yıldır dolap bekliyor öyle çok beğendim ve sevdim ki kumaşı kıyıp da kesemedim. Öyle bir şey dikmeliydim ki kumaşı sevdiğim kadar sevmeliydim diktiğim şeyi de.

Sonuçta daha önce de dedim kumaşlar ne olmak istediklerini fısıldar bana, ben de onlar fısıldayıncaya kadar beklerim.

Fisto kumaşım çok azdı ve mendil kadar bir parça kalıncaya dek kullandım onu, hatta fistonun başlamadığı düz kısmından biçtim kolun üst kısmını.

Roba kısmını etekte kullandığım keten kumaşla astarladım, sadece ben görecek olsam da içi de dışı kadar güzel olsun istedim elbisemin.

Kolları için kalıbın üst kısmını kullandıktan sonra daha geniş bir parça ile balon kol yaptım ve blok oluşturmak için etek kısmında kullandığım ketenden biye ile çevirdim. Dikiş belli olmasın diye elde bastırdım. Diktiğiniz parçalar daha kaliteli görünsün istiyorsanız yaka etek ucu kollar gibi kısımlarda elde bastırma yöntemini kullanmalısınız, çok şey değiştiğini göreceksiniz.

Uğraştığıma değdi sanırım haksız mıyım?

Once Upon a Time

Sene 2004 Ankara’da ev arkadaşlarım ile yaşıyorum ve içlerinden biri dikiş dikiyor. Ben ise bir terzinin kızı olarak teyel bile sökmemişim daha. Çok hevesleniyorum iki kumaş alıyorum ve ev arkadaşıma makine nasıl kullanılır bana göstersene diyorum.Bir parça kumaş ile düz dikiş nasıl dikilir gösteriyor. Ardından çok sevdiğim bir elbisemi yatırıyorum gazetenin üzerine ve kalıp çıkarıyorum iki yeni elbisem oluyor. İşte o zamanlar bir gün gezmeye çıktığımızda sokakta dergi satan bir tezgahtan kendime bir dergi alıyorum. İade edilmiş önceki ayların ve yılların dergileri sokakta sahaflarda çok daha uygun fiyata satılıyor. İşte bu elbise o dergiyi alma sebebim. Kalıba vuruluyorum resmen ama dergiden kalıp çıkarmayı bilmiyorum o zamanlar. Ve uzunca bir süre yeniden dikiş dikmek aklıma gelmiyor yıllarca.
Sonrasında kendime makine alıp aktif dikiş diktiğim dönemlerde de bu dergi elime geçiyor modele iç geçiriyor ama yine dikmiyorum. 2003 yılı Kasım ayı 118 numaralı model.

Elbiseyi diktiğim kumaş ise yine nereden baksanız beş yılı aşkın zamandır kumaş dolabımda, çok beğeniyor öpüp okşayıp kaldırıyorum.

Elbise bu arada resmen bir puzzle toplamda 15 parçadan oluşuyor ve en küçük kalıp bile bana bir beden büyük bu da demek oluyor ki kalıp elden geçmeli ve 15 parçanın her biri ölçülere sadık kalarak küçültülmeli bu ise son bir yıldır elbiseyi dikmeye girişmemi engelleyen kısım.

Nihayetinde kendi ölçümü alıp kalıbı kendime göre uyarladıktan sonra kumaşımın iplik yönüne dikkat ederek biçme kısmı ise tam bir cambazlık çünkü kumaş az parça çok.

Nihayetinde 15 parçalı puzzleımı birleştirip elbiseme kavuşuyorum.

Yine yıllar önce el yapımı rahibe işi dantel bir yaka bulmuşum buradaki çocuklar yararına satış yapan bir derneğin ikinci el satış yerinden. Muhtemelen bir İngiliz tarafından bağışlandı yaka çünkü derneğin destekçilerinin çok büyük kısmı İngilizlerden oluşmakta.
Bizim memleketimizde bizim çocukları bizden daha çok düşünen insanlar. Siz ikinci el dükkanları ve pazarları hakkında ne düşünüyorsunuz, yaşadığınız yerde var mı? Ön yargılı davranmayın oralar hakkında, arasanız bulamayacağınız şeyler bulabilirsiniz mesela benim yakam gibi. Brüksel’den astronomik ücretlere alabileceğiniz yakayı ben beş liraya aldım ve parası ihtiyaç sahibi çocuklar için kullanıldı.

Yakayı elbiseye dikmiyorum takılıp çıkarılabilir bir şekilde kullanıyorum ki istediğim zaman elbiseyi sade de giyebileyim. Fotoğraf çekimi dört saatlik bir yolculuk esnasında yol kenarında hoşumuza giden ormanlık bir alanda yapılıyor bu esnada yakayı arkadan bağladığım kurdela biraz gevşemiş siz artık onu da görmezden geliverin nazarlığım olsun.

İşte bunca lakırdıya sebep little black elbisem, Fransız Mürebbiye gibi olmamış mıyım sizce de? Ya da Addams ailesinden Wednesday mi demeliydim? 😊

Limon Desenli Yazlık Elbise ve 52 Haftada Baskı 27. Hafta

Dikilip fotoğraflanamayan bir elbise bir blog yazarı için inanılmaz bir rahatsızlık konusu, biliyorum yaşadım.

Bu elbise aylarca biçilmeyi, haftalarca dikilmeyi ve üzerine bir o kadar da ütülenip giyilmeyi bekledi.

Model arayışına girdiğimde hep şöyle şık şeyler aklımı kurcalasa da en sonunda salaş ve rahat bu model gönlümü çeldi. Aşağıdaki fotoğrafta Rachel üzerinde gördüğünüz şık giysi aslında Kate Spade New York tarafından geçmiş sezonlarda yapılmış bir etek bluz ve bluzun arkası kollarda kullanılan sarı kumaştan yapılmış aslında günlük bir giysi ve tamamen bloggerın kullanım şekli ile havalı bir elbiseye dönüşmüş ancak benim istediğim havalı görünmek değil rahat etmek.

Kalıp Burda Dergisi Temmuz 2015 Sayısı 115 numaralı model. Yukarıdaki ikilinin bir elbisede birleşmiş ve ben olmuş hali.

Kalıbı kullanırken kendi bedeninizde biçmenizi salık verebilirim zira ben salaş gürüntüyü abartmak adına bir beden büyük biçtim ve elbisenin bu havasını sevdim birbirimizden ayrı hareket edebiliyoruz üzerime yapışmıyor. Ancak cepler bana göre çok aşağıda kaldı aslında elbiseye bambaşka bir hava katan ceplerini kullanma şansım olabilmesi için ya yukarıya almalıyım ya da tamamen iptal etmeliyim.

Aynı zamanda bir 52 Haftada Baskı projesi zira kolları için düz limon sarısı bir kumaş bulamayınca kumaş boyası alıp kumaşı boyadım. Ancak kumaşı boya içinde çok az bekletmeme rağmen limondan ziyade güneş sarısı oldu. Renk solsun diye uzun süre duru su içinde beklettim sonuçta tam istediğim renge ulaşamadım ama yinede kumaş içindeki desenlerde kullanılan bir tık daha koyu olan sarıya ulaştım.

Kolay bir model yakayı pervaz ile çevirdim.

Kelebek kol diye bahsedilen kol aslında sanırım iki kat biçilmesi gereken bir kol ancak kumaşa kalıp yerleşimini verdikleri resimde o ayrıntıyı atladıkları için tek kat biçtim ya da onlar kol ucunu nasıl olsa kıvırmayı akıl edeceğimizi düşündükleri için tek kat biçiliyor da o ayrıntıdan bahsetmiyorlar velhasıl bu denli basit bir elbisede bir an durup düşünmeme neden oldular halbuki ben böyle bir elbiseyi dikerken modelin basitliğinden dolayı bir çırpıda iş çıkarırım sanmıştım. Kol altlarını biye ile temizledim. Dediğim gibi bu kısımda Burda Dergisi anlatımı çok işime yaramadı açıkcası ama başına oturduğunuzda sabah dikip akşam gezmeye giderken giyebileceğiniz bir yaz elbisesi.

En sonunda Cumartesi günü giyip fotoğraflama şansım oldu çok sayıda mekan gezdik ve Kocakişisi giysi fotoğraflama konusunda daha bir iyi oldu sanki içlerinden seçim yapmakta oldukça zorlandım ve tüm bu bekleyişe değdi gibi.

 

Geridönüşüm

Blogu yazarken en büyük handikabım bu benim;

Tüketiyor muyum?

Tüketmeye karşıyken tüketmeyi mi salık veriyorum alt metinde?

Ürettiğimi paylaşırken kendimle ters mi düşüyorum?

Bazen yeni bir kumaşı alıyorum elime, kulağıma da fısıldamış ne olmak istediğini ama birden bir iç ses ihtiyacım var mı buna diyor?

Son zamanlarda yaşadığım kilo değişimleri sebepli içine giremediğim giysilerim olmasa tüketme korkusuyla üretmeyi bırakacağım o denli.

Bu parça sevdiğim bir arkadaşım tarafından verildi bana yani ikinci el bir nevi ve yaptığım değişikliklerle de bir geri dönüşüm ürünü.

Arkadaşım”bu elbise sanki senlikmiş gibi geldi bana” dedi.

Evet benlikti ama ruhumu teslim ediverecekmişim hissi yaratan yakası hariç.

Bende ufak bir el atmak istedim minicik dikiş numaraları ile modelini biraz değiştirdim.

yakayı söktüm ve bisiklet yaka olacak biçimde bastırdım. Kolları söküp kenarlarını bastırdım.

Kollardan çıkan parçaları önce birleştirdim ardından üzerinden elbisede kullanılan zigzag dikişle giderek süsledim ve omuzda kullanılan detaya uygun olarak dikiş dikişe gelecek şekilde ayarlayıp salaş kocaman bir cep haline getirdim.

Sonrada çok bir şey yapmışım gibi boy boy fotoğraf çektirdim.

Bir de üstüne porselenden boncuk yapıp işleme ipi ile işleyip boynuma asıverdim. Böyle de şımarık biriyim.

Tavuskuşu Tüyü Boyamalı Puanlı Elbise

Baykumaştan gelen son paketimden çıkan bu kumaş ince tiril tiril dökümlü bir kumaş ve evet ben kumaşlara aşık olsamda pamuklular ve pazenler dışında kumaş cinsleri hakkında çok cahilim ama bu sır aramızda kalacak tamam mı?

Dolabım jean pantolonlar ve belli birkaç parça dışında neredeyse tamamiyle kendi diktiğim parçalardan oluşuyor, ancak ben artık kendi diktiğim parçalarda bile kumaşları kişiselleştirme peşine düştüm ve son zamanlarda kumaş boyama ve kumaşa değişik tekniklerle müdahaleler dikkatimi çekmeye başladı. Ve yine bu yüzden basit ayrıntısız bir elbise dikip kumaşı boyamak istedim. Dergileri karıştırdığımda istediğime en yakın modeli Şubat 2013 Burda dergisinde buldum model numarası 122;

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kumaş yaza daha uygun olduğundan kolsuz dikmeye ve Kaş kışında hırka ile giymeye karar verdim. Kalıbı paftadan mulaja aktarıp kestiğimde kolsuz bu kalıbı düzeltmeden dikersem koltuk altlarının göbek deliği dekoltesi verecek derecede aşağıda olduğunu farkettim, model kollarla birlikte dikilebilir ancak benim gibi kolsuz kullanacak olanlar bu ayrıntıyı göz önünde bulundursun ve düzeltme yapmayı göze alsın.

Ben açıkçası bu kez düzeltme yapmaya üşendim hala pafta masanın üzerinde seriliyken aynı dergiden bulduğum 134 numaralı bluz kalıbını uzatıp koltuk altlarından itibaren yanlardan hafif genişletmeye karar verdim;

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daha önce çıkardığım 122 nin kalıbını serdim 134 ün üzerine bluz kalıbını çizdikten sonra etek boyunu ayarlayıp yandan hafif çan açarak kalıbı hazırladım.

Burda 2013 Şubat 134 için yorumum ise benim gibi ufak tefek yapılıysanız koltuk altını biçmeden önce bir gözden geçirin zira ben omuzlardan yukarıya kaldırıp yakayı tekrar açmak zorunda kaldım.

Elbisenin dikişini bitirdikten sonra beline iki sıra alt masuraya makine lastiği takarak dikiş geçtim böylece beli büzgülü sade bir elbise elde ettim.

Ardından elbisenin eteğine kumaş kalemi ile kaba taslak bir tavuskuşu tüyü çizdim.

Ve kumaş boyaları ile boyadım.

Nasıl olmuş sizce?