Amerika’nın çıkardığı savaşlarda yanan insanları tedavi etmek için bahçeye aloe vera diktik biz, üç fide az geldi Efekan’ın gözüne daha fazla dikmeye karar verdik. Tüm bu konuşmalar aramızda geçtiğinde ben çoktan unutmuştum yanan insanları, Amerika’nın çıkardığı savaşları.
Ama Efekan unutmadı çocuk kalbiyle unutamadı. Geçen hafta Bizi Rahat Bırakın sergisi Kaş’ a geldi okulunun anneler günü programının ardından arkadaşları ile birlikte oynasınlar diye gittiğimiz meydanda, çocukların tek oyun alanı olan meydanda sergilendi. Efekan fotoğrafların altına iliştirilmiş A4 kağıtlarda yazanları da merak etti “Okur musun?” dedi. Hikayeleri okuduk tek tek.
Gece balkondaydı Efekan böcekleri, kelebekleri, geceyi seyrediyordu eğlendiğini sanıyordum bir yandan onu izliyor bir yandan ufak tefek ev işleriyle uğraşıyordum ki seslendi bana ” Ben çok aptalım anne çok aptalım” bıraktım her şeyi koştum yanıma kucağıma aldım bir bebek gibi kıvrıldı hemen kucağımda sarıldık sıkıca ” Hayır” dedim “Nereden çıkardın bunu? Sen benim tanıdığım en akıllı ve en tatlı çocuksun, iyi ki benim çocuğumsun.” “Hayır anne dedi ben çok aptalım. Öğretmenim tam bir bela olduğumu düşünüyor, oyuncakları hep fırlattığımı düşünüyor. Her şeyi mahvettim ben, çok aptalım ben anne.”
Kaç aloe vera fidanı dikmeliyim bahçeye Efekan’ın yüreğindeki yaraları iyileştirmeye.
Not: Efekan’ın öğretmeni gerek duruşu gerek öğretmenliği açısından beğendiğim ve takdir ettiğim bir kişi aslında onunla bir sıkıntımız yok bu notu siz tanımasanızda onu yanlış anlamayın diye ekliyorum. Efekan hassas bir çocuk ama öylesine hareketli ki hassasiyetini bu özeliği ne yazık ki örtüyor ve Efekan öğretmenine çok hayran ve çok seviyor.
ornitorenk handmade 