Bugün Ben 36

Bugün Ben 35

Nefis bir pazen dikiyorum ve güzel bir dostun gönderdiği bu dikiş şeysi çok işime yarıyor.

37

Müziğe hiç yeteneğim olmadığından efsane 27 ler klübüne girme şansım hiç olmayacaktı, ne de ardından şarkı söylenecek daha 17 di diye.

Yaşadım.

37 bazılarını korkutuyor biliyorum, sorulduğunda herkes gibi davranmak adına beni de korkutuyor “muş” gibi davranıyor ve ardından kikirdiyorum, garipliğimin farkına varmasınlar diye.

Ama korkutmuyor biliyor musun?

Eğleniyorum beyazlar arttıkça yıllar geçtikçe, elbette istemem kırışmak ya da daha zor hareket etmek, siyatik ağrısı çekmek sadece korkmuyorum en azından şu an.

37. yaşımın ilk gününe gayet hasta uyanıp öğle arası bu günü bu şekilde geçirmemeye karar verdim, dedemden bana kalan ve bir kez bile binmediğim bisikletime atlayıp deniz kenarına gittim.

13 yaşından beri ilk kez bisiklete biniyordum ve yokuş aşağıya gitmek hala çok zevkli kesin bilgi. Yokuş çıkmak için aynı şeyi söyleyemeyeceğim tabi ki 🙂

Ayaklarımı suya soktum çakılların üzerine oturup ayaklarımın kurumasını bekledim güneşin ve güzel havanın tadını çıkardım.

 

Ardından en sevdiğim yerde çiçek toplayıp, kahve içip, sırtımı verip bir çam ağacına huzur depoladım yüreğime, şükrettim Allah’a ve şimdiye kadar olanlardan daha iyi bir yıl diledim.

37 gayet sevimli bence.

 

Bugün Ben 34

Sen Bunlardan Bir Şey Yaparsın kiiiii

Öyle dedi bana.

O bilmez onu çok eskiden beri takip ettiğimi, daha dikiş makinemin olmadığı pazen dikmek için tutuştuğum zamanlar en sevdiğim pazenden bir elbise dikmişti de çok da esprili bir dille güzel de bir blog yazısı hazırlamıştı işte burada. Aslında beni cesaretlendirmişti bende yaparım ki dedirtmişti onuda bilmez. Dijital ortam çok fantastik bir şey sanal denilse de pek sanal bir yanı yok en azından benim için. Üstelik aynı ilgi alanlarının meraklarının zevklerinin olduğu insanlar tanıma şansın oluyor hele Instagram çok fena bir şey her gün görüştüğün komşun gibi oluveriyor bu insanlar. İşte Özlemde benim dijitalden yan komşu kendine tembel adam desede pek becerikli aslında ve hiç üşenmeden sürekli güzel kızları ve kendisine anne kız kıyafetleri dikiyor hele kedili olanları bir görün derim, ben kediyi de çok severim malum.

İşte bu Tembel ve Yaratıcı Adam, Özlem beni mutlu etmek istedi, bunu bana söylediğinde mutlu oldum ben zaten. Dedim hatta Kocakişisine hiç yüzünü görmediğim insanlar beni mutlu etmek istiyor ve bunun için uğraşıyor diye.

Küçük şeylerle mutlu olmayı becerebiliyorsan mutlu olmak kolay da bir de seni mutlu etmek isteyen birileri varsa tadından yenmiyor.

Bir paket geldi masamın üzerine yeminle açmaya kıyamadım, bir saat masanın üzerinden almadım oturdum izledim 🙂

Dayanamadım bana özel notu okudum ilk önce, nottan öğrendiğim şeylerden birini söyleyeyim size eğer geleceğe bir not bırakmak istiyorsanız en dayanıklı olan kurşun kalemmiş.

İş arkadaşım var benim Süleyman şimdi okursa bu yazıyı çok şaşıracak Gonca Hanım beni bloga yazmış diye, çok merak etti bence içindekileri ben öyle sezdim 😀 Açtım birlikte kurcaladık “Gonca Hanım bunlar on numara beş yıldız” dedi haklı çocuk!!

Özlem ben bir şeyler yaparım diye çeşit çeşit malzemeden oluşan bir paket hazırlamış dantel ve beyaz iş yakalar, etek uç dantelleri, kordonlar, lastikler ler ler ler insan kurcalarken çıldırır 🙂

Hepsini fotoğraflayamasamda buyrun birlikte çıldıralım.

Gelecek yaz pek bir romantik bir Ornitorenk mi olacak ne ya da belki yaza kadar dayanamam kışın mı kullanırım ki bunları pazenlerle derilerle çok heyecanlı çok.

Bu beni bileklik yap diye fısıldayıp duruyor da ben kıyamıyorum 🙂

Özlemciğim canım çok teşekkür ederim bayıldım gönderdiklerine ve sevginin ne güzel bir şey olduğunu tekrar hatırlattın bana, o notu birde birlikte okuruz bir gün inşallah.

Bugün Ben 33

Baykumaş’ın nefis bir penyesini dikiyorum. Boşuna beş para fazla olsun denmemiş değil mi?

Güzel Bir Gün

Sabah alarm ile yataktan kalk, banyoya doğru giderken kedinin mamasını ver, duşunu alıp hızlıca giyin, havluyla şöyle bir saçının nemini al ve ilacını içtikten sonra evden çık. Durağa ilerle ve ne zamandır bir türlü geliş saatlerini öğrenemediğin minibüsün gelişini bekle kısa bir yolculuk ve son durakta inip beş dakika kadar yürü. İş yerinin merdivenlerini tırman imzanı atıp odana geç çantanı bir kenara fırlat ve hemen şekersiz sütsüz bir kahve yap. Kahvenin kokusu derin bir nefesle içine çek ilk yudumu al… Günaydın dünya…
Rutin bu.
Sonra günün nasıl geçeceğini ve bitirileceğini belirleyen şeyler olur.

Gece olup Efekan’ı uyutup lambaderin cılız ışığında elimde kahvem dışarıyı seyrederek günün son dakikalarını yaşarken gülümsememi sağlayan şeyler mesela.
Günün daha ilk dakikaları elimde kahvem ayılmaya çalışıyorsam ve sürpriz bir denetimin şokunu atlatmaya çabalamamla aynı ana denk geliyorsa bu.
İşte böyle bir anda postacı içeriye girdi ve sonrasında bendeki sevinç mutluluk izlenmeye değerdi.
Tesadüfen varlığından haberdar olduğum ve o günden beri sayısız sürpriz yumurta almama neden olan ama bir türlü bulamadığım güzel gözlülerin en güzeli Kinder Surprise Ornitorenk’i gelmişti, hemde memleketimden bir hemşehrimden hemde yanında beni mutluluktan uçuran daha bir sürü güzellikle birlikte.

 

Çok şık bir kutu içinde geldi hediyelerim, kutu bile tek başına hediye edilebilir güzellikteyken içi bir sürü bir sürü güzellikle doluydu. Mesela küçük çanta şeklindeki küpelerim.

Blogdan ve Instagramdan Ornitorenk istiyorum ben haykırışlarımı duymuş Evciwomen beni mutlu etmek istemiş. Başardı, Ornitorenk ve peşine taktıkları elbette beni çok mutlu etti ama asıl mutlu eden hiç görmeden görüşmeden insanların birbirini sevebilmesi ve sevindirmek için çaba göstermesi hatta bu çabaya minicik yüreklerinde eşlik etmesi Gonca teyze diye mektup yazıp En Kıymetlim’e de sürpriz hazırlamasıydı.

Granny squares sevdama da dikkat edilmiş unutulmamış özenle kırlent yapmam için motifler hazırlanmıştı. Yazıyıda zaten o yüzden paket bana ulaşır ulaşmaz yazmadım, kırlentimi diktim en sevdiğim köşeye yerleştirdim günün en sıcak en yumuşak ışığı yakaladım.

Yazmaları çok sever ve sıklıkla kullanırım ben oyaları ve bordonun tonlarını da çok severim.

Bu özenle işlenmiş keçe küçük çantayı kullanmaya kıyabilir miyim, bilmiyorum? Kutudan çıkarıp sevip geri koyuyorum şimdilik.

Ornitorenk emin ellerde ve çok seviliyor ve sende Naciye, çok çok teşekkür ederim :).

Blog seni çok seviyorum çünkü sayende çok güzel yürekler tanıyorum, şükür verene, çok şükür, bin şükür.

Yaşasın Dikiş Dikmek

Bugün Ben Korkuyorum

Evet korkuyorum kaçarken kaçacak yer kalmamasından değil, zamanın artık tükendiğinin farkındayım bu kez zamanında yetişememekten.

Geri dönüşü olamayan zararlar görebileceğin bir sürece girmek üzeresin denildi bana, dua rica edebilir miyim sizlerden?

Durum Raporu XI

Bu aralar ben çok yoğun geçen bir çalışma döneminin ardından bir haftalığına izinliyim.
Niyetim bu bir hafta boyunca sadece kendimi mutlu edecek şeyler yapmak ve dinlenmek, zira Kocakişisi çalıştığı ve Kırpık okula gittiği için biryerlere gitme şansım yok zaten benimde istediğim bu kez gitmek değil evde dinlenmek. Iznimin ilk günü niyetime paralel kendime çok sofistike bir kahvaltı hazırladım.

 

Ardından ojelerimi yeniledim. Şımart kendini bebeğim.

 

Ve kilim yıkadım!!! Yenilenmiş ojelerimle. Çocukken çayın kenarında yıkardıkta çok eğlenceliydi, ama o zamanlar eğlenceliymiş o.

Hani şımartıyorduk kendimizi bebeğim? Sofistike bir dinlence tatili yapıyorduk. Olmadı olamadı ruhum pazen şalvar giyerken çilek ve peynirden oluşan kahvaltı kar etmiyor.
Ikinci günüme geleneksel bir kahvaltı ile başladım,  bir iki dikiş işi, şimdi meydanda hiç bir şey yapmadan oturuyorum.