Dinozor Baskılı Sırt Çantası

Bu kumaşa baskı yaparken düşündüğüm tam olarak bu sırt çantasıydı.

Yaşadığımız yerde bir meydan kültürü var yaz kış insanların oturduğu çay bahçeleri ve çocukların bisikletleriyle dört dönüp oynadıkları bir meydan. Tüm önemli olayların mekanı olan bayramların kutlandığı, festival açılışlarının yapıldığı yaz geceleri insanların ellerinde içecekleri duvarda oturup gelen geçeni ya da oyun oynayan çocuklarını izlediği bir meydan.

Dışarıya çocukla çıkılıyorsa yedek kıyafet ve oyuncaksız çıkılmayacağını tüm ebeveynler bilirler. Giysiler için daha önce bir çanta dikmiştim zaten hava şartlarına göre içeriği güncellenip her daim arabada bulunduruluyor o.

Geçen yıl omuza asılan cinsten dikip baskı yaptığım bir çantaya Efekan oyuncak çantası yapacağım diye el koydu ama aynı gün kaybetti, elde ya da omuzda taşınan cinsten çantalar zaten Efekan’a göre değil onun için bir sırt çantası dikmeliydim.

Aynı adımları izleyerek sizde kendiniz ya da çocuğunuz için basit bir çanta dikebilirsiniz.

Önce kumaşı tersi tersine gelecek biçimde üç kenarından dikerek birleştirdim.

Fransız dikişi yaparak kenarlarını temizlemeyi planladığım için birde yüzü yüzüne gelecek biçimde kumaşı çevirip tekrar yarım santim kadar pay bırakarak aynı üç kenardan düz dikiş ile geçtim

 Çantanın ağız kısmını kıvırmak için ayarlarken kordonun geçeceği ilik evlerinin yerlerini ayarladım.

İlik evlerini açtıktan sonra ağzını kıvırıp dikiş geçtim.

Bitirdim sanırken alt uçta kordonun geçeceği biyeleri yapmadığımı fark edip o kısımlardan dikişi açıp biyeleri ekledim. Siz bu aşamayı daha ilk adımda yapın olur mu?

En son kordonları geçirdim ve çantamız bitmiş oldu.

Sahibini zorla yakalayıp bir iki poz çekmeyi başardım ki çocuklarına dikiş dikenler bu kandırma ve fotoğraflama işinin ne zor olduğunu bilirler 🙂

52 Haftada Baskı Yapmak 4. Hafta

52 Haftada Baskının 4. haftasından merhaba.

Programın biraz gerisinden gitsem de bir yerlerde yetişirim diye umuyorum yol arkadaşlarıma.

Her hafta bir kumaş boyama deneyimi yaşama fikri beni heyecanlandırırken bunu sadece baskı yapma boyutunda tutmayıp bu konuda zihnimi kurcalayan tüm teknikleri deneyesim var ki sonlara doğru shibori tekniğini denemezsem gözüm açık gider.

Ben şanslı bir çocukluk geçirdim güzel ve yeşil bir ilçede esnaflık, ticaret ve çiftçilikle uğraşan bunca iş bir arada yürümeyeceğinden o zamanların orta direk tabir edilen sınıfını alt sınırdan ancak yakalayabilen bir ailenin içinde yetiştim ve her şeyi görme şansım oldu böylece. Bakır nasıl kalaylanır, koyunların yünleri kazanlar kurulup nasıl boyanır eğirilip sonra nasıl halı kilim dokunur (ki ikisinide dokuyabilirim çocukluktan beri). Bahçeye göveri nasıl dikilir, tarhana bulgur nasıl yapılır? Tam olarak hiç birini bilmesem de hafızama aldığım kareler sayesinde işe giriştiğimde hiç yabancılık hissetmem ben.

İşte o yıllardan yün ve kumaş boyama ile ilgili çok kare var zihnimde canlandırılması gereken.

Çivit mesela indigo mavisinin kendisiymiş mesela ama anneannem çiviti nasıl elde ederdi hangi ottu o onu bulmalıyım.

Pelit, cevizin yeşil kabuğu ve yaprakları, soğan kabuğu ve daha bir sürü bitki.

Şöyle bir resmi az çok pinterest ve blog dolaşan herkes görmüştür de bu ecnebi dediğimiz memleketler bunları keşfetmeye bunca uğraşırken bunları reçete edip dökümantasyon yaparken biz hazır olan bilgiyi neden kaybettik?

En nefret ettiğim söylemdir diktiğim bir şey için “hazır gibi” denilmesi, söyleyen iltifat ettiğini sanırken nasılda aşağılamıştır bence el becerimi fabrikasyonla kıyaslayarak.

Hazır olana karşı bir duruş benimkisi ve yapabileceğime inandığım her şeyi yapma isteği.

Benim bilgiyi sorup tekrar canlandırabileceğim bir yakınım kalmadı hayatta, o yüzden deneye deneye bulacağım hepsini ve burada kayıt altına alacağım.

İnternette bilgi gani, oku dersen ben üşengecim biraz biliyor musun? Bir de şüpheci. Denemek daha kolay benim için bir de internetten denediğim ve ilk deneyimi misafir önüne çıkarma cesaretinde bulunduğum pasta börek tariflerinden sonra ben internetten elde ettiğim bilgiyi on ayrı kaynaktan teyit etmezsem güvenemiyorum. Bazen bakıyorum aynı tarif aynı yazım hatası ile beş blogda karşıma çıkıyor Ctrl C-CtrlV dünyasında insan bir kez gözden geçirmez mi canım ne yazıyormuş diye? Geçirmiyorlar işte.

Mevzu çok basit ama ben anlatmaya başlayınca çok uzuyor.

Soğan kabuğu ile kumaş boyama benim bu haftaki gündemim.

Soğan kabuklarını bir süre biriktirdim, artık yeterince kabuğum olduğuna inandığımda da onları bir tencere içindeki kaynar suya atıp kaynatmaya başladım anneannemin deyimi ile de bir hapaz tuz attıktan sonra bir müddet daha kaynattım. Her şey göz kararı ve zaman tutma gibi şeylerden yoksun benim deneyimlerim, bu anlamda çok sağlam bir dökümantasyon beklememek lazım sanırım benden.

Daha önce dikiş makinesinde düz dikiş ile desenleme çalışması yaptığım ham pamuklu bezi tencerenin içine atarak bir süre daha kaynatmaya devam ettim.

Soğuk su altında artık boya akmayıncaya kadar duruladığım bezi kuruttuktan sonra ham hali ile boyanmış hali arasındaki farkı görebilirsiniz.

Soğan kabuklarından elde ettiğim boyayı bir cam kavanoza alarak sakladım belki başka çalışmalarda kullanırım.

Haftanın Instagram Anları 68

Bahar geldi çiçek açtı daha ben şöyle çiçekli böcekli bir Instagram fotoğrafı yayınlayamadım iyi mi?

Nasip haftaya daha eğlenceli bir Instagram Anları yazısında buluşuruz inşallah.

Bu arada Instagram’da beni takip etmek isterseniz kullanıcı adım goncaceylandikici

kahvesiz olur muymuş hiç?

…

arabesk şarkı bilmemem ne kötü

Barış Petekleri

Çok geç kaldım bu projeyi duyurmak için başvurular Mart ayı sonunda bitiyor katılmak isteyenler olursa elinizi çabuk tutun emi.

Katılım için tüm gerekenleri linke tıklayarak inceleyebilirsiniz.

Söz konusu olan devasa bir kalıcı açık hava sergisi. Daha önce karma sergilere katılsam da hiç biri bu denli heyecan verici değildi.

Mekan Çanakkale olunca, sergi kalıcı olunca ve konu barış olunca heyecanlanmamak mümkün mü?

Vira bismillah deyip resme başladım, henüz çok başındayım ve planladığım gibi ilerlemiyor tamamen bambaşka bir resim çıkıyor ortaya ve sanırım en iyisi zaten böylesi 🙂

Durum Raporu Şeysi XII

Bu aralar hayata ayak uyduramıyor ve yetişemiyorum. Şimdiden 52 haftalık kumaş baskı serüvenin iki hafta gerisinden gitmeye başladım bile.

Ancak dediğim gibi yaşamaya ayak uyduramıyorum şu sıralar ki çevrede olup bitene, yapmam gerekenlere ayak uydurmam mümkün görünmüyor benim için. İstemsiz kaslar grubundan olmasa kalbim, belki onun bile atması mümkün olmayacak bu aralar o derece.

Neredeyse yirminci yılına girdiğim çalışma hayatımda son beş yıldır çalıştığım pozisyondan istifa ettim mesela. İşimden değil sadece çalıştığım pozisyondan istifa ettim ve şu an idare cevap vermek için bekleme süreleri olan bir aylık süreyi kullanıyor sonrasında ise ne iş yapacağım henüz bilmiyorum ama daha ne kadar kötü olabilir ki düşüncesi beni ayakta tutuyor.

Sonra henüz tam geçmeyen 1 hafta yattığım ve 4 gün 39,5 °C ateşle cebelleştiğim bir hastalığı atlatmaya çalışırken stres ve ilaçların etkisiyle midem delinmeye kalktı da delinemeden hastaneye yatıp serum ilaç durdurduk, henüz daha taburcu olmasam da pazartesi belim için fizik tedavi randevum olduğuna göre ayaktan tedavi almak için taburcu olma gerekliliğim var.

Yetişmem gereken 52 haftalık program dışında çok büyük bir proje için iki hafta içinde bitirmeyi planladığım ve bu gün vira bismillah dediğim yağlı boya bir resim var.

Katılmak istediğim bir oyuncak yapımı yarışması vardı ki başvuru katılım süresi hiç birini henüz incelemedim ve büyük ödül olan dikiş makinesinin Amerika ve ya Kanada dışında bir yere gönderilmeyecek olması şevkimi kırmıştı zaten yoksa daha yarışma postunu okurken milyon tane fikir geçivermişdi aklımdan.

Porselen ve dikişi bir arada kullanacağım resim projem içinse aylardır porselen parçalar yapıp biriktiriyordum ki işin porselenle ilgili aşaması artık bitti şimdi dikiş makinesi ve tuvalin başına geçme vakti.

Ev, ütü, yemek tüm bunları düşünmüyorum bile o biçim yani.

Ve ben yetişemiyorum.

 Yetişmek istiyor muyum?

???

Bahardan mı tüm bunlar?

Evet yeşil o açık havada ise daha yeşil.

Geridönüşüm

Blogu yazarken en büyük handikabım bu benim;

Tüketiyor muyum?

Tüketmeye karşıyken tüketmeyi mi salık veriyorum alt metinde?

Ürettiğimi paylaşırken kendimle ters mi düşüyorum?

Bazen yeni bir kumaşı alıyorum elime, kulağıma da fısıldamış ne olmak istediğini ama birden bir iç ses ihtiyacım var mı buna diyor?

Son zamanlarda yaşadığım kilo değişimleri sebepli içine giremediğim giysilerim olmasa tüketme korkusuyla üretmeyi bırakacağım o denli.

Bu parça sevdiğim bir arkadaşım tarafından verildi bana yani ikinci el bir nevi ve yaptığım değişikliklerle de bir geri dönüşüm ürünü.

Arkadaşım”bu elbise sanki senlikmiş gibi geldi bana” dedi.

Evet benlikti ama ruhumu teslim ediverecekmişim hissi yaratan yakası hariç.

Bende ufak bir el atmak istedim minicik dikiş numaraları ile modelini biraz değiştirdim.

yakayı söktüm ve bisiklet yaka olacak biçimde bastırdım. Kolları söküp kenarlarını bastırdım.

Kollardan çıkan parçaları önce birleştirdim ardından üzerinden elbisede kullanılan zigzag dikişle giderek süsledim ve omuzda kullanılan detaya uygun olarak dikiş dikişe gelecek şekilde ayarlayıp salaş kocaman bir cep haline getirdim.

Sonrada çok bir şey yapmışım gibi boy boy fotoğraf çektirdim.

Bir de üstüne porselenden boncuk yapıp işleme ipi ile işleyip boynuma asıverdim. Böyle de şımarık biriyim.

Haftanın Instagram Anları 67

Kolumu bile kaldıramadığım bir haftanın ardından bundan sonrası güzel olsun be canım diyerek Instagram galerimden fotoğraflarla baş başa bırakıyorum sizi.

Bu arada daha fazla fotoğraf görmek ve Instagram’da beni takip etmek isterseniz kullanıcı adım goncaceylandikici

çatlamadan kurusun ne olur

 

toprak toprağa, küller külere miydi o?

 

üstelik zümrüt yeşili, akşam olur mu bu gün?

 

falımda balık çıktı

 

doğadaymışımdı

 

baharmıştı güzelmişti canmıştı

 

geçen hafta bir eğlendim bir eğlendim öyle böyle değil üstüne bir de kolaj yaptım

 

52 Haftada Baskı Yapmak 3. Hafta

maceranın 3. haftasından merhaba.

Bu hafta yeni baskı kalıpları oydum ve daha önce de kulandığım ananas baskı kalıbını kullandım tekrar.

Malzemelerim zümrüt yeşili renkte akrilik boya, sarı keten kumaş, kendi oyduğum baskı kalıpları.

Boyayı kalıplara fırça ile sürdüm.

Bu kumaşı yapış nedenim Efekan’a oyuncaklarını yanında taşıyabileceği bir sırt çantası dikmekti ancak o kumaş bittiğinde gömlek isterim diye tutturdu. Kumaşım gömlek olabilecek boyutta değil ancak sarı keten kumaşın devamı elimde mevcut kim bilir 😉

Baskı yaparken bu kez mesafeler eşit olsun diye iğneler yardımı ile ölçü aldım.

 

Haftanın Instagram Anları 66

Biten bir haftanın ardından bakalım Ornitorenk neler yapmış?

Bu arada daha fazla fotoğraf görmek ve Instagram’da beni takip etmek isterseniz kullanıcı adım goncaceylandikici

dedemi yeni kaybetmiştik anneannemin kendi evinde geçirdiği ve bilincinin açık olduğu son günlerdi. sonrasında dedeme olan özlemden midir bilmem çoğunlukla teyzemin adını bile hatırlamamış. işte o zaman, o bilincinin açık olduğu o son günlerde dedi ki bana; “öbür odada bi çul var çabıttan değil dedenin dükkandaki iplerden dokudum koray sardı yumakları ben dokudum. onu al tamam mı? bi sen bilirsin kıymetini öbürküler beğenmez biliyorum ama sen kullanırsın götür evine kullan tamam mı?” işte o günden beri evde tek değişmeyen şey bu kilim hepte öyle olacak

#fromwhereistand

bıyıklı kızım benim

sensin bayan, ben kadınım!

#ojesizgezmeyenlerkulubu fotoğrafı çekecektim bende mat koyu gri ojeler sürecek belki yüzük parmağımın tırnağını başka bir renkte boyayacaktım ama toprak çağırdı

52 Haftada Baskı Yapmak 2. Hafta

52 haftada baskı macerasının 2. haftasından merhaba.

Yeni baskı kalıpları mı oymalıyım, elimde oyduğum sayısı onu geçen deseni mi kullanmalıyım ya da elma, limon ve ya çeşitli yeşil yapraklar gibi meyve sebze baskıları mı yapmalıyım, yoksa elime o an geçen her hangi bir objeyi mi kullanmalıyım? Henüz zihnimde oturtamıyorum. Karar verme sürecim çok uzunken ve sonucunda bir karara varamamışken işlem hep paldır küldür ilerliyor.

Bu kez yine aynı oldu.

Malzemelerim geçen haftaki etkinlikle aynı akrilik boya, pamuklu kumaş, kendi oyduğum baskı kalıbı.

Ancak Efekan için bitki çayı yaparken ansızın çayın bir kısmını boyama işlemi için kullanmak geldi aklıma.

Çayın içeriği altın otu, gül hatmi, ıhlamur, hibiskus.

Bir fincanı Efekan’a kalanı bana.

Kumaşı direk çayın içine bastım.

Bir süre sonra sabitleme özeliği olduğunu farklı yerlerden okuduğum sirkeyi ekledim kabın içine, biraz da böyle beklettim kumaşı. Dedim ya paldır küldür yoksa bitkilerden yararlanarak yapılmış sayısız kumaş ya da yün boyama yazısı çıktı daha önce karşıma onları araştırıp nasıl yapılmalı okuyup daha profesyonel bir iş çıkartabilirdim. Ancak o zaman içimdeki acaba nasıl olur ki sorusu ve deneme aşkını nasıl sustururdum?

En sonunda akan su altında yıkadım.

Kurutup daha önce oyduğum robot desenli stampa ile akrilik boya kullanarak göz kararı her hangi bir işaretleme yapmadan baskı yaptım.

Her sırada farklı bir renk kullandım.

Öyle paldır küldür çalıştım ki boyaları her hangi bir yere sıkmayıp direk tüpün ağzından fırça ile alırken bir miktar sarı boya kumaşa sıçradı panikle sildim ancak iz kaldığı için ben de başka başka yerlere de sıçratıp sildim 🙂

Kumaşın ham hali ve boyanmış hali yan yana geldiğinde kumaşın aldığı hafif pudra pembe tonu görebilirsiniz.

Bitkilerle birlikte kaynatılırsa renk daha koyu da elde edilebilir, bunu da ileriki haftalarda denemeliyim. Zaten aklımda soğan kabuğu kullanmak fikri hep bir köşede duruyor. Ve annem ve anneannemin pelitlerle siyah boya elde edip okul önlüklerini boyadıkları eski çocukluk günlerimi biraz deşmeliyim zihnimde. Bunlar hep başka başka haftaların konusu olsun.

Geçen haftaki kumaşımla yan yana da fotoğraflamalıydım yoksa içim rahat etmezdi 🙂