Hep söylüyorum yolları çok seviyorum.
Ankara’da hastaneye yatma planlarının iptal olduğunu Konya’da ayaktan fizik tedavi almaya başladığımı söylemiştim bu da yeni arkadaşım, merhaba deyin ona.
Son dönemlerde Efekan’ın en sevdiği kitap Kayıp Şey ve Shaun Tan.
Küçük geziler de yapıyoruz arada.
Küçük keyif anları.
Kapıları çok severim ben, arkalarında ne olduğunu bilmemenin gizemindendir belki de.
Ve yeni ganimetim Kaş’ a kömür ütüme arkadaşlık yapmaya gidecek benimle.
Minnacık bir tilki deseni üstelik birde keten kumaşa hesap işi gibi tel saya saya işlenirse daha bir minik oluyor. Ve minik olan her şey güzel oluyor.
Keten kumaş koltuk ve sandalye kılıflarımdan artan parçalardan buna diktiğim bir elbiseden artan pazen parça eşlik etsin istedim. Malzemelerin tamamı evde kalanlardan. Kumaşların ön yüzleri bir birine bakacak şekilde üç kenarını önce düz dikişle sonra kenarları atmasın diye zigzag dikişle sürfile diktim.
Ayracın ucundan saç örgü bir kordon birde püskül sarksın istedim hiç düşünmeden yine tilkiyi işlediğim renkleri seçtim.
Diktiğim ayracı çevirip açık bıraktığım kısmı kumaş kenarları içte kalacak şekilde kıvırdım ve hazırladığım püskülün ucunu köşeden içeriye soktum.
Elde gizli dikişle kordonun olduğu kısma özelikle dikkat ederek kapattım.
Ve böylece kitap ayracım bitmiş oldu.
Sizce de püskül bu haliyle tilki kuyruğuna benzememiş mi?
Bir şeyi öyle çok istersiniz ki duanız olur farketmeden sonrada duanız kabul olur. Ben bu güne kadar ne istediysem oldu hiç bir zaman zengin olmak istemedim mesela isteseydim gerçekten ve içimden gelerek kim bilir 😉 Kimilerine göre çok basit şeylerdi istediklerim ve hatta kimileri için dua hatlarını meşgul etme al şunu çekil aradan şeylerdi.
Bazı şeyleri istemek dilemek dua etmek ise ayıp geldi, şifa istedim mesela arada ama ağrılarım geçsini istemek hakkım değilmiş gibi ağrılar imtihanımmış gibi geldi. Kimilerine göre hastalıklı bir düşünce yapısı olabilir belki bu nihayetinde olumlamalara inanan yapıda bir insan için benim bu düşünce halim anlaşılmaz olabilir mevzu bahis bu değil zaten.
Ben bu kez Efekan’dan onbeş gün ayrı kalmak istemedim hemde nasıl istemedim bir yandan bir sürü hazırlık yaptım fizik tedavi için Ankara’da hastaneye yatacağım diye hem için için istemedim bu durumu ama hastaneye yatmamayı seçemezdimde peki ne oldu türlü türlü aksilikler falan derken benim yatacağım tarihte yatacağım odaya başkası yattı, daha doğrusu yatmış. Beklenen yatış tarihi gelip çatınca ve hala ben hastaneden telefon almayınca kliniği aradığımda öğrendim ki benim Ağustos ayında yazıldığım yatış sırasına bir şekilde bir başkası alındı yatırıldı. Önce kızdım ve öfkelendim itiraf ediyorum ama sonra akışına bırakmaya karar verdim duam kabul olmuştu aslında Efekan’la ayrılmıyorduk işte, yıllık izne ayrılıp Efekan ve Kocakişisiyle Konya’ya geldim. İlk plana göre ben Ankara’da olacaktım onlar Konya’da küçük bir sapma oldu olsun du. Sonra tedavi için diğer bir seçenek olan ayaktan tedaviyi araştıralım dedik ve anne ninja ve yavru ninja biraradayız ben bu gün gidip tedavinin ilk seansını alıp Kırpığımın yanına döndüm şimdi şifa istiyorum sizde benim için şifa istermisiniz?
İnstagramda beni takip etmek ve daha çok fotoğrafımı görmek isterseniz goncaceylandikici kullanıcı adı ile bana ulaşabilirsiniz, bakalım bu hafta neler paylaşmışım.
Kaş pazarı güzelliği ile adından söz ettirir, kasaba pazarlarının çoğundan bir farkı var mıdır bilmem ama içinde antik mezar barındıranı sanırım yoktur.
Pazardan renkler.
Bence patikle mutluluk arasında kesin bir bağ var.
Güneş batarken sevdiklerinle onu izleyebilecek huzura sahip olmak gibisi yok sanırım, yoksa güneş binlerce yıldır hep batıyor. Ve Efekan’dan küçük bir bilgi güneş aslında batmıyor hep aynı yerde dünya dönüyor ;).
Ekmek, şarap, sen ve ben. Dostlarla oturulan bir sofra gibisi var mı?
Ve yine sabahında buluşup yapılan piknik gibisi.
Küçük keşif gezilerimizden birinde topladığım camdan hazinem.
Ve gerçek hazinem.
İşte bunlar hep teknoloji.
Eskilerin zarafeti yok işte hiç bir şeyde.
Kahve candır.
Küçük nefes alma molalarımdan biri. Önümüzdeki günlerde bu anları çok özleyeceğim.
Güneşin batışı hep bir şölen.
Ve her köşede bir sürpriz.
Yaklaşık 80 m2 lik evimizde gizli dehlizler var sanki. Kanepe altları, baza içleri, dolap köşeleri, çekmeceler derken bu evde saklanabilen şeyler miktarı hesaplanmaya kalksa akılalmaz bir m3 ölçüsüne ulaşılırdı eminim. Belkide bu durum sadece bizim ev için geçerlidir. Belki de benim bilmediğim tarz evlerde maksimum eşya ama minimum şey barıdırılıyordur. Çekmece içleri gayet düzenlidir mesela belkide konsolun çekmecesinde olması gerektiği gibi çatal bıçak vardır da onun dışında belki peçetede bulunur ama sahilden toplanmış cam taşları, kurdela parçaları, sarmaşıktan kıvrılıp bükülmüş çelenk, kumaş boyaları ya da çıkarılmış kalıplar yoktur mesela. Adının şifonyer olduğundan şüphelendiğim dolapta çarşaflar dizilidir üst üste sıra sıra benimki gibi kumaşlara, keçelere ve iplere ev sahipliği yapmıyordur çarşaflarda giysi dolabının askılı kısmının altına gizlenmemiştir belki de. Belkide bu denli çere çöpe aşık bir ben değilimdir bizim ev gibi başka başka evler vardır minicik ama içinde gizlenmişleri çıkarsan evin hacminden fazla. Neredeyse benimle yaşıt nakış iplerim var benim mesela ve çocukken ilgilendiğim tek el işi işlemeydi üstelik. neredeyse tüm iğne tekniklerini öğrendim de ortaya çıkardığım pek bir icraatta yoktur bu konuda. Kıştan mı yoksa kısa süre içinde hastaneye yatma ihtimalinden dolayı mı bilmem dikişe yoğunlaşamıyorum bu ara. Evden uzun süre ayrılacak olmanın verdiği garip bir duygu durumu yaşıyorum. Sanki bir daha geri dönmeyecekmişim gibi kanepede kıvrılıp kitap okumak istiyorum bol bol birde elimde minicik hemen bitebilecek bir işleme ile gönlümü oyalamak mesela. İşte böyle bir anda başladığım ne yapacağımı tam olarak düşünmeden işlediğim kızıl tilki deseni.
Ve madem sadece kitap okumak ve minik desenler işlemek istiyorum o zaman kitap koruyucu olsun düşüncesinin sonucu.
Keten kumaş ile diktiğim kitap kabı üzerine etamin kumaşını ilik açma desen seçeneği ile aplike ettim ki kumaş kenarları atmasın.
Bilseler hastaneden ne özenli hastane kreasyonları hazırlıyorum kendime, alıyorum, dikiyorum sonra kitaplar seçiyorum falan kesin hiç taburcu etmezlerdi beni. Gideceğim hiç bir yere bu denli özenli hazırlanmadım sanırım hatta gidilen kardeş, görümce düğünlerine bile. O derece yani.
Kumaşım Baykumaş‘tan ve diktiğimi aslında size uzun süre önce duyurmuştum ama paylaşma şansım olmamıştı.
Kumaş çok hoşuma gitmesine rağmen aslında küçük bir parçaydı ama bende pijama dikme inadı olunca parçanın küçüklüğü beni engelleyemedi tek yapmam gereken ek yerinin kalçada mı yoksa paçada mı olacağına karar vermekti ben kalçada olmasına karar verdim ama ek kısmına yaptığım süs dikişi ile bu ekin mahsuscuktan yapıldığı izlenimini yarattım. Pijama üstü dikmeye yetecek kadar parça kalmaması ve elimde bu kumaşa uyacak bir kumaş olmaması da beni yıldırmadı online alışveriş sitelerinden birinden yeşil üzeri lacivert puanlı kumaşıma uygun lacivert reglan kollu bir sweatshirt alıp üzerine pijamamın kumaşından yaptığım bir aplike onları ruh ikizi yapmaya yetti bile. Birde patik seçtim yeşillisinden işte size hastane kombini.
Evdeki modelini beğendiğiniz her hangi bir pijamanızı mulaj kağıdı üzerine yatırarak çıkaracağınız bir kalıp ve jarse iğnesi kendi pijamanızı dikmek için size yetecek ve artacak bile. Dikişe daha önce başlamamış ama meraklı olanlar için yüreklendirici ve yumuşacık bir başlangıç pijama dikişi. Yok ben penye ile başlamayayım derseniz pazen Ornitorenk’ in en birinci seçimi zaten şimdiye dek öğrenmişsinizdir 😉
Uzun süredir gezi yazısı yazmıyorum size bu arada gezilmiş ve yazılmamış bir sürü yer birikti yakınlarda yazabilirmiyim bilmiyorum. Yurdum dizilerini bile bölüm sayısı ve baydırıcı hikayesi ile sollayacak olan fıtık mevzum nedeniyle bir hastaneye yatma öyküm gelişebilir önümüzdeki günlerde. Gezmeyi çok seven ben, yolları çok seven, arabanın içinde neşe katsayısı katlananda katlanan saatlerin nasıl geçtiğini anlamayan ben gece oldu mu evde yatmak isterim, anlamsız bir biçimde defalarca buzdolabını açıp bakabilmek patiklerimle terliksiz ortalıkta dolaşabilmek isterim. Mesele tüm bunlar değil de gece oldumu evin tüm halkı evde olsun isterim ev halkından kilometrelerce uzakta günlerce kalma fikri pek benim hoşlanabileceğim bir fikir değil. Yazı amacından sapmaya başlasada fotoğraflardan bir tanesi olsun gündüz saçmalamalarımı okumanızı mazur gösterebilir belki, Ağustos ayında randevulaştığımız doktorum gündüz fizik tedavimi alacağımı sonrasında yatağımdan kalkmadan hastane odamda tv kumandam elimde uzanacağımı söylemişti ama yapamam okur inan tahammül edemem. Günde bir iki saat tv izlenen o da sadece ve sadece ya anne baba tarafından seçilmiş bir animasyon ya da belgesel olan bir evde yaşayan ben yaklaşık olarak 23 saatimi geçireceğim o odada tv karşısında çıldırırım inan olsun çıldırırım. Denedim çünkü hastayım diye işe gitmediğim günlerden bir gün battaniyeyi çekip üstüme aldım elime kumandayıda birinci saat dolmadan çıldırmanın eşiğine geldim. İşte bu sebepten ne zamandır okumak istediğim bir kaç kitabı sipariş verdim ve bu hafta sonu kargodan gelen koliyi heyecanla açtım kitapları okşadım da okşadım.
Sonra güzel bir geziye çıktık biz yine Antik Tiyatro, Akça Germe, Büyük Çakıl bir sürü yer sığdırdık minicik zamana bir sürü yeni arkadaş. Hayvan dostlarımızı sev okur, biz sevince sevebiliyor çünkü bize emanet edilen küçük insanlar. Gördüğünü işliyor çünkü onlar söyleneni değil. Fare görünce attığım istemsiz çığlığın arkasına anında kendime gelip ayyyyyy ne şiriiiiiin demeseydim şimdi nice olurdu küçük adamımın hali.
Sen sevince O’da seviyor ve gidilen her yere içinde sevgiyide taşıyor. Sokak hayvanlarından korkma okur ve ısırır mı deme? İnan onlar sevgiyi bizden daha iyi hissediyor ve ya hastalık deme ne olur çağdaş insan dediğimiz bizler evcileştirdiğimiz hayvanları şunun şurasında kaç yıldır aşılatıyoruz ve insan oğlu kaç yıldır hayvan dostlarla yaşıyor ve çocuklar kaç yıldır onlarla boğuşuyor oynuyor?
Evdekiler zaten meleğimin kanatları altında kızmak bile mümkün değil onlara ve onlar Efekan’a göre üçüzler, bu karede üçüzlerden ikisini görsende.
Siz burada ne görüyorsunuz bilmem ama beni höykürerek ağlatabilir bu kare, çocukların hayal gücünün köreltilmediği bir dünya istiyorum çok mu sence bu?
Doğayı sev yeşili koru sana sunulanları fark et ve paketlenmiş üç yaprağa onca parayı verme kendin topla çarkın dişlilerine kürdanda olsa sok ki belki bir gün kırılır umudu hep yaşasın.
Gezi bunun neresinde deme gördüğün üç beş fotoğraf kaşın dört ayrı köşesinden kilometrelerce mesafeden sadece bu kez ayrıntılardı resimlenen.Başka rotalarda buluşmak üzere.
Hadi kal şimdi sağlıcakla sayın okur kahve eşliğinde dinlemen için.
Bakalım bu hafta neler yapmışım;
Anne elinden çıkma fıstıklı gevrekli çikolata barları yaptım.
Küçük adamla ara sokaklarda keşfe çıktım
Dikiş dergilerimi döküp önüme kahvemide alıp camdan odaya sızan güneş ışığı ile keyiflenerek modeller seçtim.
Kısacık bekleme anlarınının bile keyfini çıkardım.
Bu küçük adamın sinirlenince çok yakışıklı olduğu fikrine vardım.
Öğle arası nefes alma molalarına devam, nergisler sahneden yavaşça çekilip yerini anemonlara bıraktı.
Finger bisküvinin tadı hiç bir zaman değişmeyecek sanırım diye düşündüm.
Güneşler batırdım, keyfe daldım.
Minik minik renkli renkli işlerle uğraştım.
Annemin hazinesini ortaya döktüm.
Hazinenin şifrelerini çözmek içinde kayınvalidemin genç kızlığında tuttuğu defterinden yararlandım.
Baykumaştan gelen son paketimden çıkan bu kumaş ince tiril tiril dökümlü bir kumaş ve evet ben kumaşlara aşık olsamda pamuklular ve pazenler dışında kumaş cinsleri hakkında çok cahilim ama bu sır aramızda kalacak tamam mı?
Dolabım jean pantolonlar ve belli birkaç parça dışında neredeyse tamamiyle kendi diktiğim parçalardan oluşuyor, ancak ben artık kendi diktiğim parçalarda bile kumaşları kişiselleştirme peşine düştüm ve son zamanlarda kumaş boyama ve kumaşa değişik tekniklerle müdahaleler dikkatimi çekmeye başladı. Ve yine bu yüzden basit ayrıntısız bir elbise dikip kumaşı boyamak istedim. Dergileri karıştırdığımda istediğime en yakın modeli Şubat 2013 Burda dergisinde buldum model numarası 122;
Kumaş yaza daha uygun olduğundan kolsuz dikmeye ve Kaş kışında hırka ile giymeye karar verdim. Kalıbı paftadan mulaja aktarıp kestiğimde kolsuz bu kalıbı düzeltmeden dikersem koltuk altlarının göbek deliği dekoltesi verecek derecede aşağıda olduğunu farkettim, model kollarla birlikte dikilebilir ancak benim gibi kolsuz kullanacak olanlar bu ayrıntıyı göz önünde bulundursun ve düzeltme yapmayı göze alsın.
Ben açıkçası bu kez düzeltme yapmaya üşendim hala pafta masanın üzerinde seriliyken aynı dergiden bulduğum 134 numaralı bluz kalıbını uzatıp koltuk altlarından itibaren yanlardan hafif genişletmeye karar verdim;
Daha önce çıkardığım 122 nin kalıbını serdim 134 ün üzerine bluz kalıbını çizdikten sonra etek boyunu ayarlayıp yandan hafif çan açarak kalıbı hazırladım.
Burda 2013 Şubat 134 için yorumum ise benim gibi ufak tefek yapılıysanız koltuk altını biçmeden önce bir gözden geçirin zira ben omuzlardan yukarıya kaldırıp yakayı tekrar açmak zorunda kaldım.
Elbisenin dikişini bitirdikten sonra beline iki sıra alt masuraya makine lastiği takarak dikiş geçtim böylece beli büzgülü sade bir elbise elde ettim.
Ardından elbisenin eteğine kumaş kalemi ile kaba taslak bir tavuskuşu tüyü çizdim.
Ve kumaş boyaları ile boyadım.
Nasıl olmuş sizce?
Tasarım bir elbise gördünüz beğendiniz ama kalıbına ulaşmak içinde biraz uğraşmanız ve zaman gerek ne yapardınız?
a- Kalıbı sipariş verir gelmesini beklerim.
b- Şimdi kim uğraşır kalıbı bul getirt vazgeçerim tabi ki.
c- Başka bir elbise dikiveririm kendime ne olacak sanki.
d- Kalk bir kahve yap sen en iyisi.
Peki ben ne yaptım, evde daha önce çıkardığım kalıplardan birini uyarlayıverdim bu kalıba gitti.
Daha önce elbiseyi paylaştım sizinle, şimdide nasıl yaptım onu anlatayım.
Tasarım elbise bu;
Benim kullandığım kalıp bu;
Sonuç bu;
Peki nasıl yaptım?
Önce kullandığım elbise kalıbında basit değişiklikler yaptım. V olan yakayı bisiklet yakaya çevirdim asimetrik eteği düz bitirdim. Yan dikişleri ve omuz dikişlerini kapattım.
Kolunda görünen şu yırtmaç için kol kalıbını dirseğin hemen altından işaretledim sonra kol içi birleşik dirsek kısmı küçük bir göz olacak şekilde keserek kol kalıbını modifiye ettim.
Dirsek iç kısmına gelen iki ucu düz dikiş seçeneği ile birleştirdim.
Bastırma paylarını içine kıvırarak bastırdıktan sonra kol dikişini çektim.
Kol ve bedeni birleştirip yaka ve eteği bastırdım.
ornitorenk handmade 